Kocaman bir hiç kalmış elimde geçmişten; hem ne önemi varki hepside birbirinin aynı,birbirinin gölgesindeyken...
Zaten manasız tüm pişmanlıklar,dert yanmalar bütün aşklar yitirmişken o ince tınısını...
Sussun artık bütün itirazların çığlılğı da
Renksiz bir kemanın ateşi kıskandıran sıcak sesinde buluşsun göz kapaklarım
Bu kadar uzakken dokunma orda kalsın ellerin,yoksa sende yanarsın bu kadar yaklaşmışken sevmeler ucurumlara
Bırak artık beni karanlığın ağırlığında,ki çöksün omuzlarıma acının cesareti
Herşey'e dönmüşken sırtımı,vazgeçmem ışığı söndürmekten
Üç’e kadar sayıp kayboluyorum...
Sana duvarda emanet bir şiir bırakarak...
çok beğendim
YanıtlaSil